Urfa’nın Hayaletleri

Karanlığa set çeken düşünceler
Urfa’nın sessizliğine gömülmüşüm
Karanlık odamdan nedensiz işkenceler
Urfa’nın sessizliğinde sönmüşüm

Dökülürken yüreğimden sevda sözleri
Söyleyemez zincirlenen dil
Yaşamak istediklerini
Soğuk bir rüzgâr usulca eser imkânsız düşüncelere
Avuntu?
Anlamı kayıp, sert ve de yazılmış bir lanet…
Ancak hayatın kabir düşselliğinde ince nağmeler vardır
Sessiz ıslıkların sahipleri, Urfa’nın hayaletleri…
Hayalleri çalar, çalınır tüm varoluş belirtileri
Gün biter mi başlamaz mı,
Karanlık odada gün yaşar mı yaşamaz mı
Nasırdan bir el sırtımda ve düşümde ıssızlık
Günler gözü yaşlı, Yenişehir ağlar
Biçare bedenim ve ben
Bir kâbusa gömülmüşüm
Karanlık odamdan dökülürken siyahlar her gece
Urfa’nın kızıl gözlerinde hayaletlere sövmüşüm…

________________________________________
Bir Urfa akşamı akşam yemeğine katıldığımız arkadaşlarla konuşmalarımız esnasında ortaya çıkan bir kaç kesik cümle…