Gözyaşlarımız Aynı Dili Konuşur, Gülüşlerimiz De…

Yolun en güzel tarafı belki de yeni deneyimler kazanırken dünyayı algılama şeklimizi değiştirmesidir. Her yolculukta kendi küçük dünyamızın sınırlarını yeni fetihlerle genişletirken kırılmaz sandığımız içsel duvarlarımızın bir yabancı tebessümünde yıkıldığına şahit oluruz. İnançlar, renkler ve diller gözlerimize çizilen coğrafyada erimeye başlar. Biraz oralı oluruz biraz buralı… Biraz esmer olurken biraz yaralı kalırız çoban türkülerinde. Kaybettiğimiz ya da hiç fark etmediğimiz belki de kaçtığımız bir parçadır her bulduğumuz deneyim derinlerde. Değil salt Anadolu’da, Balkanlar’da Kafkaslar’da… Ve dahi dünyanın herhangi bir yerinde… gözyaşlarımız aynı dili konuşur, gülüşlerimiz de…