Şehr-i Stanbul

Be hey şehr-i Stanbul
Yorgun kelimelerin yittiği hazan soğuğu sokaklarında her güneş hasret taşır güne. Zaman bi-misli hüzzam ki, akrebe yaslanan vuslat bakışlarını yelkovan keser. Gün solduğunda yıkılır elbet beton duvarlar. Hükmün yiter. Sevgiliye engel çizmeye çalışsan da siyah saçların arasında, sessiz yüreklerin çığlıklarıyla vuslat ayan olur.

Hükmün bitti.