Bahar Sensin Sevgili

Sevgilinin bakışları altında bir bahar sabahını seyreden divane yürek zihninin karanlığından kurtulan deliler misali coşkuyla sesleniyor:
– Hoşgeldin bahar’ım. Hoşgeldin gülnihal’im.
Durgun suları sessizliğin yatağından taşmışçasına yürek dağlarını ıslatıyor, derken gül, gün güzeli sevdalımın bakışları altında başka bir güneşe yerini bırakıyor. Ay ışığım ruhumu ışıtıyor. Güneşsiz bir gecede güneş sevdalımın sevdalı sözleriyle süslediği sesiyle odamı aydınlatıyor:
– Bahar sensin Sevgili!